ح ۲۱ . از شئونات وجود مبارک امام علیه السلام که مصداق «من عنده علم الکتاب؛»؛ (کسی که علم کتاب نزد اوست) می باشد، ارائه قرآن مجید به نحوی است که موجب هشدار و هشیاری (انذار)مخاطبین شود؛ لذا: اگر کسی به ولایت وجود مبارک امام علیه السلام قرائت و تلاوت قرآن مجید را کند، از بهره های او می تواند هشدار یافتن و هشیار شدن به آن باشد. نکته بسیار مهم و بایسته ذکر اینکه :
با توجه به اینکه حقیقت دین الهی مقام نورانی وجود مبارک امیرالمومنین علیه السلام و نور ولایت ایشان است؛ لذا: بهره مندی از معنا و حقیقت همه احکام و آداب و سنن دین و کتاب الهی رسول الله صلی الله و علیه و اله اتیان به آنها به ولایت ایشان و خلفای مطهر و معصوم ایشان؛ یعنی: امیر علیه السلام و خاندان وی می باشد؛ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام: قَوْلُهُ عَزَّ و جَلَّ: «وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ؛ أنعام :۱۹» ؟ قَالَ: «مَنْ بَلَغَ أَنْ يَكُونَ إِمَاماً مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ، فَهُوَ يُنْذِرُ بِالْقُرْآنِ كَمَا أَنْذَرَ بِه رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله»:
(مالک جهنى گويد:) به امام صادق عليه السلام عرض كردم: خداى عزوجل (از قول پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله) مي فرمايد: «اين قرآن به من وحى شد تا من و هر كه به او ميرسد به وسيله آن شما را بيم دهیم» فرمودند: هر كس از آل محمد كه به امامت برسد به وسيله قرآن بيم مى دهد چنان كه رسول خدا صلی الله علیه و آله با آن بيم دادند.
ح ۲۲،۲۳. دایرمدار خلقت و شریعت الهی، محبت خدای متعال است؛ در حالیکه مصداق مطلق و بلامنازع حبیبب او وجود مبارک محمد و آل محمد علیه و علیهم السلام می باشند؛ «لا حبیب الا هو و اهله ؛ زیارت آل یس» ؛ لذا: قبول و تقید به ولایت اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله تنها عهد الهی با انبیاء و اولیاء و بندگان بوده، و معنا و حقیقت هر خیری از جمله دین و آئین او می باشد؛ که معارف آن تبیین آن حقیقت، و معالم و احکام و قواعد آن، آئین و شیوه یافتن (معرفت)، و رعایت (ایمان)، و داشتن (تقوا) آن می باشد؛ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ و جَلَّ: «وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً ؛طه :۱۱۵» قَالَ: عَهِدْنَا إِلَيْهِ فِي مُحَمَّدٍ و الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ، فَتَرَكَ و لَمْ يَكُنْ لَهُ عَزْمٌ أَنَّهُمْ هكَذا:
امام باقر عليه السلام درباره قول خداى عزوجل «از پيش با آدم پیمان بستیم، و او فراموش كرد و براي او استواری نیافتیم» فرمودند: درباره (حضرت) محمد و امامان بعد از ایشان سلام الله علیهم از او پیمان گرفتیم، او ترک نمود و استوار نماند كه ايشان چنانند (صاحب چنان جایگاهی هستند) .
• درجات انبیاء به میزان اقرارشان به مقامات رسول خدا و اهل بیت ایشان سلام الله علیهم بستگی دارد؛ و إِنَّمَا سُمِّيَ أُولُو الْعَزْمِ أُوْلِي الْعَزْمِ لِأَنَّهُ عَهِدَ إِلَيْهِمْ فِي مُحَمَّدٍ و الْأَوْصِيَاءِ مِنْ بَعْدِهِ:
و پيامبرانى كه اولوالعزم ناميده شدند، از اين جهت است كه خدا درباره (حضرت) محمد و اوصياء بعد از ایشان سلام الله علیهم از آنها پیمان گرفته .
• امام زمان سلام الله علیه و عملکرد ایشان پیمان جامع الهی اند؛ و الْمَهْدِيِ و سِيرَتِهِ، و أَجْمَعَ عَزْمُهُمْ عَلى أَنَ ذلِكَ كَذلِكَ، و الْإِقْرَارِ بِه:
از حضرت مهدى سلام الله علیه و عملکرد ایشان از آنها (پیمان گرفت) و آنها تصميم خود را استوار كردند كه مطلب چنين است و اعتراف نمودند.
ح ۲۴ . و چنین است که حقیقت الهی هستی و بودن، نور ولایت امیرالمؤمنین سلام الله علیه است. و به این ترتیب است که پیمودن مراتب کمال و قرب به خدای متعال و رسولش صلی الله علیه و آله منحصر در طی طریق دراین مسیر می باشد، که تنها راه استوار است؛ لذا: به تمسک؛ یعنی: آمیخته شدن و محو گردیدن در آن امر شده است؛ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام، قَالَ: «أَوْحَى اللَّهُ إِلى نَبِيِّهِ صلى الله عليه و آله: «فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ ؛زخرف :۴۳» قَالَ: إِنَّكَ عَلى ولَايَةِ عَلِيٍّ، و عَلِيٌّ هُوَ الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِيمُ»:
امام باقر عليه السلام فرمودند: خدا به پيامبرش صلّى اللَّه عليه و آله وحى فرمود : «به آنچه به سويت وحى شده چنگ بزن، همانا تو بر راهى استوار هستى» فرمودند: تو بر ولايت (حضرت) على هستى؛ و امیرالمؤمنین همان راه استوار است.
ح ۲۵ . لذا:کافر شدن به امیرالمؤمنین سلام الله علیه بد معامله ای است؛ باعث زیان بردن و ضرر رساندن به خود است؛ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام، قَالَ: «نَزَلَ جَبْرَئِيلُ عليه السلام بِهذِهِ الْآيَةِ عَلى مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله هكَذَا: «بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَكْفُرُوا بِما أَنْزَلَ اللَّهُ» فِي عَلِيٍ «بَغْياً ؛ بقره :۹۰» :
امام باقر عليه السلام فرمودند: جبرئيل عليه السلام اين آيه را بر (حضرت) محمد صلّى اللَّه عليه و آله اين چنين نازل كرد: چه بد است آنچه خود را به آن فروختند، كه بدان چه خدا درباره امیرالمؤمنین نازل كرده از روى ظلم منكر شدند.
ح ۲۶. از آنجا که وجود مبارک امیر علیه السلام حقیقت کتاب خدای متعال می باشد؛ لذا: در حقیقت ایشان همان حجت خدای متعال و نشانه و آیه اوست، که وجود مبارک رسولش برای اثبات حقانیت خود، به امر حق تعالی به آن تحدی (طلب مبارز) فرموده است؛ «نَزَلَ جَبْرَئِيلُ عليه السلام بِهذِهِ الْآيَةِ عَلى مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله هكَذَا: «وَ إِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنا عَلى عَبْدِنا» فِي عَلِيٍ «فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ» :
جبرئيل عليه السلام اين آيه را، اين چنين بر (حضرت) محمد صلی الله علیه و آله نازل كرد: «و اگر از آنچه بر بنده خويش (درباره علی) نازل كرده ايم در شک هستید، از مانند او سوره اى (که حاوی آن حقیقت باشد) بیاورید».
ح ۲۷.و این امر در مورد هرکتابی است که از خدای متعال نازل شده؛ امیر علیه السلام حقیقت نورانی آشکار خدایند؛ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام، قَالَ: «نَزَلَ جَبْرَئِيلُ عليه السلام عَلى مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله بِهذِهِ الْآيَةِ هكَذَا: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ آمِنُوا بِما نَزَّلْنا» فِي عَلِيٍ «نُوراً مُبِيناً ؛ نساء:۴۷ » :
امام صادق عليه السلام فرمودند: جبرئيل اين آيه را بر (حضرت) محمد صلّى اللَّه عليه و آله اين گونه نازل كرد: «اى كسانى كه به شما كتاب داده اند (اهل کتاب)، به آنچه نازل كرده ايم (در مورد علی) كه نورى آشكار است ايمان آوريد».
ح ۲۸ . لذا: اگر بندگان سفارش خدا را در مورد امیرالمؤمنین سلام الله علیه رعایت می کردند همه خوبی بر ایشان سرازیر می شد؛ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام: « «وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا ما يُوعَظُونَ بِهِ» فِي عَلِيٍ «لَكانَ خَيْراً لَهُمْ ؛نساء:۶۶»:
امام باقر عليه السلام (در باره اين آيه) فرمودند: «اگر آنها آنچه را (درباره علی) پندشان دادند، انجام می دادند، قطعا برايشان بهتر بود».
ح ۲۹ . بعد از اسلام که قبول ظاهر دین و قبول ظاهری است ، امر به ایمان شده که در آمدن به دین با رعایت ظاهر آن، با توجه به حقیقت و باطن آن است که حضور ولایی امیر و خلفای ایشان علیه و علیهم السلام می باشد، که سلامتی در دین و دنیا و آخرت در گرو تسلیم بودن به آن حقیقت است؛ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ و جَلَّ: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ؛ بقره :۲۰۸» قَالَ: «فِي و لَايَتِنَا»:
امام باقر عليه السلام راجع به قول خداى عزوجل: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد، همگى به صلح و سلامتی وارد شويد، و تبعیت از قدم های شيطان نکنید (راه او را دنبال نکنید) همانا او براى شما دشمنى آشكار است» فرمودند: (یعنی) در ولايت ما (وارد شويد).
و چنین است حکایت صلح و سلامتی فراگیر در ظهور ولی عصر علیه السلام که آن ولایت علیرغم میل منافقان و کافران، چیره، همه را دربر می گیرد.
ح ۳۰ . و چنین است که ترجیح ولایت غیر بر ولایت امیرالمؤمنین سلام الله علیه ترجیح دنیا بر آخرت است؛ ترجیح دنی بر علی است؛ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام: قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ: «بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا»؟ قَالَ: «وَلَايَتَهُمْ». «وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقى»؟ قَالَ: «وَلَايَةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام»:
(مفضل بن عمر گويد:) اين قول خداى عزوجل را به امام صادق عليه السلام عرض كردم: «بلكه زندگى دنيا را برگزيدند» فرمودند: ولايت آنها (پيشوايان باطل) را «اما آخرت بهتر و پايدارتر است» فرمودند: ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام .
• و همچنین است در همه ادیان؛ چرا که: حقیقت خلقت و شریعت الهی بجز نفس نفیس حبیب او که مقام نورانی امیر علیه السلام است، نیست؛ و چنین است دلیل تفاضل انبیاء و اولیاء و بندگان و سایر مخلوقات الهی نسبت به یکدیگر که فضیلت هر کدام به میزان قبول ولایت الهیه امیر علیه السلام است، که شرح آن در شرح کتاب التوحید گذشت؛
؛ «إِنَّ هذا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولى صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى؛ أعلی ۱۹-۱۶»:
«اين (حقیقت همان است که) در كتاب هاى نخستين؛ كتاب هاى ابراهيم و موسى می باشد».