ح ۲۱ . از شئونات وجود مبارک امام علیه السلام که مصداق «من عنده علم الکتاب؛»؛ (کسی که علم کتاب نزد اوست) می باشد، ارائه قرآن مجید به نحوی است که موجب هشدار و هشیاری (انذار)مخاطبین شود؛ لذا: اگر کسی به ولایت وجود مبارک امام علیه السلام قرائت و تلاوت قرآن مجید را کند، از بهره های او می تواند هشدار یافتن و هشیار شدن به آن باشد. نکته بسیار مهم و بایسته ذکر اینکه :
با توجه به اینکه حقیقت دین الهی مقام نورانی وجود مبارک امیرالمومنین علیه السلام و نور ولایت ایشان است؛ لذا: بهره مندی از معنا و حقیقت همه احکام و آداب و سنن دین و کتاب الهی رسول الله صلی الله و علیه و اله اتیان به آنها به ولایت ایشان و خلفای مطهر و معصوم  ایشان؛ یعنی: امیر علیه السلام و خاندان وی می باشد؛ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام: قَوْلُهُ‏ عَزَّ و جَلَّ: «وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ‏ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ‏؛ أنعام :۱۹» ؟ قَالَ: «مَنْ بَلَغَ أَنْ يَكُونَ إِمَاماً مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ، فَهُوَ يُنْذِرُ بِالْقُرْآنِ كَمَا أَنْذَرَ بِه‏ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله»:

(مالک جهنى گويد:) به امام صادق عليه السلام عرض كردم: خداى عزوجل (از قول پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله) مي فرمايد: «اين قرآن به من وحى شد تا من و هر كه به او ميرسد به وسيله آن شما را بيم دهیم» فرمودند: هر كس از آل محمد كه به امامت برسد به وسيله قرآن بيم مى‏ دهد چنان كه رسول خدا صلی الله علیه و آله با آن بيم دادند.

ح ۲۲،۲۳. دایرمدار خلقت و شریعت الهی، محبت خدای متعال است؛ در حالیکه مصداق مطلق و بلامنازع حبیبب او وجود مبارک محمد و آل محمد علیه و علیهم السلام می باشند؛ «لا حبیب الا هو و اهله ؛ زیارت آل یس» ؛ لذا: قبول و تقید به ولایت اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله  تنها عهد الهی با انبیاء و اولیاء و بندگان بوده، و معنا و حقیقت هر خیری از جمله دین و آئین او می باشد؛ که معارف آن تبیین آن حقیقت، و معالم و احکام و قواعد آن، آئین و شیوه یافتن (معرفت)، و رعایت (ایمان)، و داشتن (تقوا) آن می باشد؛ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ و جَلَّ: «وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى‏ آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً ؛طه :۱۱۵» قَالَ: عَهِدْنَا إِلَيْهِ فِي مُحَمَّدٍ و الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ‏، فَتَرَكَ‏ و لَمْ يَكُنْ لَهُ عَزْمٌ‏ أَنَّهُمْ هكَذا:

امام باقر عليه السلام درباره قول خداى عزوجل «از پيش با آدم پیمان بستیم، و او فراموش كرد و براي او استواری نیافتیم» فرمودند: درباره (حضرت) محمد و امامان بعد از ایشان سلام الله علیهم از او پیمان گرفتیم، او ترک نمود و استوار نماند كه ايشان چنانند (صاحب چنان جایگاهی هستند) .

•  درجات انبیاء به میزان اقرارشان به مقامات رسول خدا و اهل بیت ایشان سلام الله علیهم بستگی دارد؛ و إِنَّمَا سُمِّيَ أُولُو الْعَزْمِ أُوْلِي الْعَزْمِ لِأَنَّهُ‏ عَهِدَ إِلَيْهِمْ فِي مُحَمَّدٍ و الْأَوْصِيَاءِ مِنْ بَعْدِهِ:

و پيامبرانى كه اولوالعزم ناميده شدند، از اين جهت است كه خدا درباره (حضرت) محمد و اوصياء بعد از ایشان سلام الله علیهم از آنها پیمان گرفته .

•   امام زمان سلام الله علیه و عملکرد ایشان پیمان جامع الهی اند؛ و الْمَهْدِيِ‏  و سِيرَتِهِ‏، و أَجْمَعَ عَزْمُهُمْ‏ عَلى‏ أَنَ‏ ذلِكَ كَذلِكَ، و الْإِقْرَارِ بِه‏:

از حضرت مهدى سلام الله علیه و عملکرد ایشان از آنها (پیمان گرفت) و آنها تصميم خود را استوار كردند كه مطلب چنين است و اعتراف نمودند.

 

ح ۲۴ . و چنین است که حقیقت الهی هستی و بودن، نور ولایت امیرالمؤمنین سلام الله علیه است. و به این ترتیب است که پیمودن مراتب کمال و قرب به خدای متعال و رسولش صلی الله علیه و آله منحصر در طی طریق دراین مسیر می باشد، که تنها راه استوار است؛ لذا: به تمسک؛ یعنی: آمیخته شدن و محو گردیدن در آن  امر شده است؛ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام، قَالَ: «أَوْحَى اللَّهُ إِلى‏ نَبِيِّهِ صلى الله عليه و آله: «فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‏ ؛زخرف :۴۳» قَالَ: إِنَّكَ عَلى‏ ولَايَةِ عَلِيٍّ، و عَلِيٌّ هُوَ الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِيمُ»:

امام باقر عليه السلام فرمودند: خدا به پيامبرش صلّى اللَّه عليه و آله وحى فرمود : «به آنچه به سويت وحى شده چنگ بزن، همانا تو بر راهى استوار هستى» فرمودند: تو بر ولايت (حضرت) على هستى؛ و امیرالمؤمنین همان راه استوار است.

ح ۲۵ . لذا:کافر شدن به امیرالمؤمنین سلام الله علیه بد معامله ای است؛ باعث زیان بردن و ضرر رساندن به خود است؛ عَنْ أَبِي‏ جَعْفَرٍ عليه السلام، قَالَ: «نَزَلَ جَبْرَئِيلُ عليه السلام بِهذِهِ الْآيَةِ عَلى‏ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله هكَذَا: «بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ‏ أَنْ يَكْفُرُوا بِما أَنْزَلَ اللَّهُ» فِي عَلِيٍ‏ «بَغْياً ؛ بقره :۹۰» :

امام باقر عليه السلام فرمودند: جبرئيل عليه السلام اين آيه را بر (حضرت) محمد صلّى اللَّه عليه و آله اين چنين نازل كرد: چه بد است آنچه خود را به آن فروختند، كه بدان چه خدا درباره امیرالمؤمنین نازل كرده از روى ظلم منكر شدند.

 

ح ۲۶. از آنجا که وجود مبارک امیر علیه السلام حقیقت کتاب خدای متعال می باشد؛ لذا: در حقیقت ایشان همان حجت خدای متعال و نشانه و آیه اوست، که وجود مبارک رسولش برای اثبات حقانیت خود، به امر حق تعالی به آن تحدی (طلب مبارز) فرموده است؛ «نَزَلَ جَبْرَئِيلُ عليه السلام بِهذِهِ الْآيَةِ عَلى‏ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله هكَذَا: «وَ إِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ‏ مِمَّا نَزَّلْنا عَلى‏ عَبْدِنا» فِي عَلِيٍ‏ «فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ‏» :

جبرئيل عليه السلام اين آيه را، اين چنين بر (حضرت) محمد صلی الله علیه و آله نازل كرد: «و اگر از آنچه بر بنده خويش (درباره علی) نازل كرده‏ ايم در شک هستید، از مانند او سوره‏ اى (که حاوی آن حقیقت باشد) بیاورید».

ح ۲۷.و این امر در مورد هرکتابی است که از خدای متعال نازل شده؛ امیر علیه السلام حقیقت نورانی آشکار خدایند؛ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام، قَالَ: «نَزَلَ جَبْرَئِيلُ عليه السلام عَلى‏ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله بِهذِهِ الْآيَةِ هكَذَا: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ آمِنُوا بِما نَزَّلْنا»  فِي عَلِيٍ‏ «نُوراً مُبِيناً ؛ نساء:۴۷ » :

امام صادق عليه السلام فرمودند: جبرئيل اين آيه را بر (حضرت) محمد صلّى اللَّه عليه و آله اين گونه نازل كرد: «اى كسانى كه به شما كتاب داده‏ اند (اهل کتاب)، به آنچه نازل كرده‏ ايم (در مورد علی) كه نورى آشكار است ايمان آوريد».

ح ۲۸ . لذا: اگر بندگان سفارش خدا را در مورد امیرالمؤمنین سلام الله علیه رعایت می کردند همه خوبی بر ایشان سرازیر می شد؛ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام‏: « «وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا ما يُوعَظُونَ بِهِ» فِي عَلِيٍ‏ «لَكانَ خَيْراً لَهُمْ‏ ؛نساء:۶۶»:

امام باقر عليه السلام (در باره اين آيه) فرمودند: «اگر آنها آنچه را (درباره علی) پندشان دادند، انجام می دادند، قطعا برايشان بهتر بود».

ح ۲۹ . بعد از اسلام که قبول ظاهر دین و قبول ظاهری است ، امر به ایمان شده که در آمدن به دین با رعایت  ظاهر آن، با توجه به حقیقت و باطن آن  است که حضور ولایی امیر و خلفای ایشان علیه و علیهم السلام می باشد، که سلامتی در دین و دنیا و آخرت در گرو تسلیم بودن به آن حقیقت است؛ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ و جَلَّ: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ‏ كَافَّةً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ‏ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ؛ بقره :۲۰۸» قَالَ: «فِي و لَايَتِنَا»:

امام باقر عليه السلام راجع به قول خداى عزوجل: «اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد، همگى به صلح و سلامتی وارد شويد، و تبعیت از قدم های شيطان نکنید (راه او را دنبال نکنید) همانا او براى شما دشمنى آشكار است» فرمودند: (یعنی) در ولايت ما (وارد شويد).

 و چنین است حکایت صلح و سلامتی فراگیر در ظهور ولی عصر علیه السلام که آن ولایت علیرغم میل منافقان و کافران، چیره، همه را دربر می گیرد.

 

ح ۳۰ . و چنین است که ترجیح ولایت غیر بر ولایت امیرالمؤمنین سلام الله علیه ترجیح دنیا بر آخرت است؛ ترجیح دنی بر علی است؛ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام: قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ: «بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا»؟ قَالَ: «وَلَايَتَهُمْ‏». «وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقى‏»؟ قَالَ: «وَلَايَةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام»:

(مفضل بن عمر گويد:) اين قول خداى عزوجل را به امام صادق عليه السلام عرض كردم: «بلكه زندگى دنيا را برگزيدند» فرمودند: ولايت آنها (پيشوايان باطل) را «اما آخرت بهتر و پايدارتر است» فرمودند: ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام .

•  و همچنین است در همه ادیان؛ چرا که: حقیقت خلقت و شریعت الهی بجز نفس نفیس حبیب او که مقام نورانی امیر علیه السلام است، نیست؛ و چنین است دلیل تفاضل انبیاء و اولیاء و بندگان و سایر مخلوقات الهی نسبت به یکدیگر که فضیلت هر کدام به میزان قبول ولایت الهیه امیر علیه السلام است، که شرح آن در شرح کتاب التوحید گذشت؛
؛ «إِنَّ هذا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولى‏ صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‏؛ أعلی ۱۹-۱۶»:

 «اين (حقیقت همان است که) در كتاب هاى نخستين؛ كتاب هاى ابراهيم و موسى می باشد».

 

اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید