درآمدی بر شرح و تبیین ابواب ۷۶ تا۸۷

از نکات اصلی در چینش مطالب در مباحث نبوت و امامت و ولایت در معارف الهیه، لزوم رهبری الهی در هدایت بندگان به خدای متعال و نیاز همیشگی به آنست؛ در دریافت معارف و علوم الهی و آداب و احکام بندگی، و نیز در مدد داشتن در عمل و تخلق به آنها؛ چه در زندگی فردی و چه در زندکی جمعی.

بندگی حق تعالی اقتضای شأن بنده مختار است؛ در حالیکه او بی خبر و جاهل از معرفت خدای متعال و مقتضیات شآن و خواست و پسند اوست؛(ابواب ۸۶ ، ۸۷).

و از دیگر نکات اصلی، سرانجام خاتمیت
در سلسله انبیاء و ادیان و ادامه هدایت الهی در سلسله اوصیاء حضرت خاتم الانبیاء و امامت آنان است؛ چرا که: با خاتمیت همه علم عرش الهی که شعاعی از مقام نورانی نبی خاتم است، بر او تعلیم و بدون هیچ فرو گذاری، هیچ تر و خشکی نمانده الا اینکه در کتاب او آورده شده و همان توسط او تعلیم وصی او گردیده. و به این ترتیب دیگر علمی نمانده مگر آنکه نزد پیامبر خاتم به خاتمیت رسیده؛ چرا که مقام نورانی او خود حقیقت علم و مصدر و منشاء و سرچشمه آنست، و همچنین است اوصیاء مطهر و معصوم دوازده گانه ایشان؛ از وصی بلا فصل او که افضل اوصیاست و افضل از همه انبیاء جز حضرت خاتم، تا آخرین آنان که خاتم اوصیاء است که عملکرد ایشان میوه دل همه الهیون: تحقق مشیئت الهی در عبودیت خدای متعال و هدایت و سعادت و نجات بندگان.

اما نکته قابل ذکر و توجه اینکه:
«إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَآ أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ۚ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ ۚ ...  توبه:۳۶».
امامت بعد از نبوت حضرت خاتم صلی الله علیه و آله، از ابتدای خلقت الهی، بر دوازده امام تشریع و تعیین شده (باب های ۶۴ تا ۷۶)، و برای جمع آن با دوام و لزوم و نیاز به حجیت الهیه و سایر حکمت های دیگر؛ مانند: امتحان مردم (باب های ۸۰ ؛۸۳)؛ و امنیت وجود مبارک حجت (باب۷۸)، امر به نهان زیستی (غیبت)(باب ۷۷) و دیر زیستی (طول عمر)(باب ۸۰) دوازدهمین آنان علیهم السلام بعد از عیان زیستی و اثبات وجود مبارک ایشان و شاهد بودن عده ای بر آن (باب های ۷۶؛۷۷)، شده است.

و نکته قابل توجه دیگر این که: دائر مدار امامت و ولایتِ وجودِ مبارکی که حقیقت گسترده در خلقت است، موت و حیات و غیبت و ظهور نیست؛(باب ۸۰) اما بدلیل انحصار هدایت الهیه در ائتمام و موالات ایشان، معرفت و اطاعت از ایشان دائر مدار این امر (هدایت الهیه) است .

واقعه «غیبت» امام علیه السلام با توجه به واقعیت ظاهری آن که خالی بودن عرصه از حضور مبارک امام زمان علیه السلام است، مجال امتحانی برای جاه طلبان و چپاولگران دین و دنیای مردمان است.(باب ۸۱)

و چنین است که شاه کلید بهره مندی از ساحت مقدسه معظم له در نهان زیستی ایشان توجه به  حضور عالم گیر ایشان و رعایت ادب این محضر مبارک حضرتشان است؛

و شاه نکته ای دیگر اینکه:
پرده ای دیگر در امتحان مردمان در واقعه غیبت و ظهور، ناگهانی بودن ظهور است که لازمه توجه و تقید به آن، دوام انتظار و آمادگی دائمی در ضمن آن است،(باب۷۹)
 
و یک معنای  دستور نورانی« توقع أمر صاحبک لیلک و نهارک» ناظر به این معناست اگر« توقع» را به معنای عرفی آن چشم براهی( انتظار) معنا کنی،

و اگر آنرا به معنای دقیق لغوی؛ یعنی: «رخ داده و واقع شده» معنا کنی روش شناسی دیگری در تربیت مهدوی بدست می آید. واین روش شاید مؤثرترین روش در تسهیل امر ظهور و تعجیل در فرج و تربیت مهدوی باشد.

(علاقمندان تفصیل در مورد روش شناسی معرفت ساحت مقدسه وجود مبارکه امام زمان علیه السلام و نیل به ولایت معظم له مراجعه فرمایند به کتاب:  گل سرخی از خراب آباد؛
و نیز علاقمندان به دانستن باید ها و نبایدهای معرفتی و رفتاری  ما در رابطه با ساحت مقدسه امام زمان علیه السلام مراجعه فرمایند به کتاب: سرورانه ها).